• فیض و راستی
• کتاب مقدس
• فصل های کتاب

انجیل متی (فصل ۱۹)


1 و چون عیسی این سخنان را به اتمامرسانید، از جلیل روانه شده، به حدود یهودیه از آن طرف اُرْدُنّ آمد. 2 و گروهی بسیار از عقب او آمدند و ایشان را در آنجا شفا بخشید. 3 پس فریسیان آمدند تا او را امتحان کنند و گفتند، آیا جایز است مرد، زن خود را به هر علّتی طلاق دهد؟ 4 او در جواب ایشان گفت، مگر نخوانده‌اید که خالق در ابتدا ایشان را مرد و زن آفرید، 5 و گفت، از این جهت مرد، پدر و مادر خود را رها کرده، به زن خویش بپیوندد و هر دو یک تن خواهند شد؟ 6 بنابراین بعد از آن دو نیستند، بلکه یک تن هستند. پس آنچه را خدا پیوست انسان جدا نسازد. 7 به وی گفتند، پس از بهر چه موسی امر فرمود که زن را طلاقنامه دهند و جدا کنند؟ 8 ایشان را گفت، موسی به‌سبب سنگدلیِ شما، شما را اجازت داد که زنانخود را طلاق دهید. لیکن از ابتدا چنین نبود. 9 و به شما می‌گویم هر که زن خود را بغیر علّت زنا طلاق دهد و دیگری را نکاح کند، زانی است و هر که زن مطلقّهای را نکاح کند، زنا کند. 10 شاگردانش بدو گفتند، اگر حکم شوهر با زن چنین باشد، نکاح نکردن بهتر است! 11 ایشان را گفت، تمامی خلق این کلام را نمی‌پذیرند، مگر به کسانی که عطا شده است. 12 زیرا که خَصیها می‌باشند که از شکم مادر چنین متولّد شدند و خصیها هستند که از مردم خصی شده‌اند و خصیها می‌باشند که بجهت ملکوت خدا خود را خصی نموده‌اند. آنکه توانایی قبول دارد بپذیرد. 13 آنگاه چند بچه کوچک را نزد او آوردند تا دستهای خود را بر ایشان نهاده، دعا کند. امّا شاگردان، ایشان را نهیب دادند. 14 عیسی گفت، بچه‌های کوچک را بگذارید و از آمدن نزد من، ایشان را منع مکنید، زیرا ملکوت آسمان از مثل اینها است. 15 و دستهای خود را بر ایشان گذارده از آن جا روانه شد. 16 ناگاه شخصی آمده، وی را گفت، ای استاد نیکو، چه عمل نیکو کنم تا حیات جاودانی یابم؟ 17 وی را گفت، از چه سبب مرا نیکو گفتی و حالآنکه کسی نیکو نیست، جز خدا فقط. لیکن اگر بخواهی داخل حیات شوی، احکام را نگاه دار. 18 بدو گفت، کدام احکام؟ عیسی گفت، قتل مکن، زنا مکن، دزدی مکن، شهادت دروغ مده، 19 و پدر و مادر خود را حرمت دار و همسایهٔ خود را مثل نفس خود دوست دار. 20 جوان وی را گفت، همهٔ اینها را از طفولیّت نگاه داشته‌ام. دیگر مرا چه ناقص است؟ 21 عیسی بدو گفت، اگر بخواهی کامل شوی، رفته مایملک خود را بفروش و به فقرا بده که در آسمان گنجی خواهی داشت؛ و آمده مرا متابعت نما. 22 چون جوان این سخن را شنید، دل تنگ شده، برفت زیرا که مال بسیار داشت. 23 عیسی به شاگردان خود گفت، هرآینه به شما می‌گویم که شخص دولتمند به ملکوت آسمان به دشواری داخل می‌شود. 24 و باز شما را می‌گویم که گذشتن شتر از سوراخ سوزن، آسانتر است از دخول شخص دولتمند در ملکوت خدا. 25 شاگردان چون شنیدند، بغایت متحیّر گشته، گفتند، پس که می‌تواند نجات یابد؟ 26 عیسی متوجّه ایشان شده، گفت، نزد انسان این محال است لیکن نزد خدا همه‌چیز ممکن است. 27 آنگاه پطرس در جواب گفت، اینک، ما همه چیزها را ترک کرده، تو را متابعت می‌کنیم. پس ما را چه خواهد بود؟ 28 عیسی ایشان را گفت، هرآینه به شما می‌گویم شما که مرا متابعت نموده‌اید، در معاد وقتی که پسر انسان بر کرسی جلال خود نشیند، شما نیز به دوازده کرسی نشسته، بر دوازده سبط اسرائیل داوریخواهید نمود. 29 و هر که بخاطر اسم من، خانه‌ها یا برادران یا خواهران یا پدر یا مادر یا زن یا فرزندان یا زمینها را ترک کرد، صد چندان خواهد یافت و وارث حیات جاودانی خواهد گشت. 30 لیکن بسا اوّلین که آخرین می‌گردند و آخرین، اوّلین!

تفسیر فشرده آیات


1 برای آخرین بار، مسیح منطقه جلیل را ترک کرده و به سوی منطقه یهودیه می¬رود. مقصد نهایی وی اورشلیم مرکز یهودیه بود(متی ۱۷:۲۰-۱۹). «حدود یهودّیه از آن طرف اردن» اشاره به منطقه «پرجه» واقع در شرق رود اردن است. خدمت مسیح در این منطقه پرجه فقط چند ماه طول کشید و بعد از آن مسیح رهسپار اورشلیم شد تا در آنجا مصلوب گردد. 2 در رابطه با طلاق، در میان یهودیان دو دیدگاه مختلف به تبعیت از دو عالِم مذهبی(مرجع تقلید) وجود داشت. هیلل(Hillel) معتقد بود که مرد به هر دلیلی میتواند آزادانه زنش را طلاق دهد در حالیکه شَمای (Shammai) معتقد بود که مرد زن خود را فقط به علت ارتکاب زنا و فساد جنسی می¬تواند طلاق دهد. این دو نظر، در واقع دو تفسیر مختلف از(تثنیه۱:۲۴-۴) می¬باشد. بسیاری از علمای مذهبی وقت مسیح، تعلیم هیلل در مورد طلاق را می-پذیرفتند. 4 (پیدایش۲۷:۱، ۲:۵ ) 5 (پیدایش۲۴:۲) 7 این برداشت فریسیان و کاتبان از (تثنیه۱:۲۴-۴)بود. 8 توجه کنید به دلیل شرارت افراد، فرمان (تثنیه۱:۲۴-۴) صادر شد. این فرمان برای تایید یا مجاز شمردن طلاق نبود بلکه صرفاً برای حمایت از زن در فرهنگ مرد سالار حاکم بود. 9 طلاق فقط زمانی قابل اجرا است که همسر یا شوهر مرتکب زِنْا شود. بنابراین اصولا ازدواج مسیحی دائمی بوده و تحت هیچ شرایطی به غیر از مورد فوق قابل انحلال نیست. توجه به این نکته حائز اهمیت است که ازدواج امری است که خدا از ابتدای آفرینش زن و مرد بنیان نهاده و مسئله دائمی بودن ازدواج و مقدس بودن آن و اینکه ازدواج فقط و فقط بین «یک مرد» و «یک زن» و برای همیشه است جنبه جهانی داشته و از دیدگاه خداوند هر شخصی چه مسیحی و چه غیر مسیحی که از این اصول تبعیت نکند خاطی و گناهکار می¬باشد. 10 عکس العمل شاگردان گویای این مطلب است که آنها اهمیت دائمی بودن ازدواج و تقدّس این پیمان را درک کردند. 12 طبعا عده ای معدود به دلایل شخصی یا دلایل روحانی تصمیم به عدم ازدواج می¬گیرند و مجرد می¬مانند که این مسئله صرفا ترجیح شخصی آنهاست و هیچ ارجحیت روحانی بر آن مترتب نیست مگر تخصیص وقت بیشتری برای امور ملکوت خداوند به جای سرپرستی خانواده. 13و14 طبق(لوقا۱۵:۱۸)این بچه های کوچک، اطفال و نوزادان بودند که اگر چه طبیعتاً گناهکار می¬باشند ولی هنوز درکی از گناه ندارند و نتیجتاً توانایی توبه کردن یا ایمان آوردن در آنها وجود ندارد. در صورت مرگ این نوزادان یا اطفال، خداوند آنان را مطابق فیض عظیم خود که در مرگ و رستاخیز مسیح ظاهر شده است و باعث کفاره گناهان می¬شود نجات داده و وارث ملکوت آسمان می¬گرداند. توجه به این نکته بسیار مهم است که همه انسانها از بدو تولد طبیعت گناه آلود دارند و با بلوغ، این طبیعت گناه آلود به تدریج و با توجه به فرهنگ، آموزش و پرورش، مذهب و دهها فاکتور دیگر در گفتار، افکار و کردار و رفتار شخص ظاهر می¬شود. بنابراین از دیدگاه مسیحیت افراد به دلیل ذات گناه آلودشان مرتکب گناه می¬شود. 16 طبق( مرقس ۱۷:۱۰-۳۱؛ لوقا۱۸:۱۸-۳۰) شخص مورد نظر یکی از روسای یهود و بسیار ثروتمند بود.وی احتمالاً از اعضای مهم کنیسهٔ محلی یا حتی شورای اصلی یهود بود. این پرسش، فغان قلبی میلیونها انسان روی زمین بوده است که با انجام شریعت هرگز از نجات و حیات جاودانی خود مطمئن نبوده اند. 17 در اینجا مسیح در واقع نیکویی و عدالت بی نقص خود را نقض نمی¬کند بلکه بر طبیعت الهی خود به طور ضمنی تاکید می¬ ورزد. آن شخص ثروتمند یهودی بدون شک می¬دانست که طبق عهد عتیق کلام خدا «نیکوکاری نیست یکی هم نی» (مزمور۳:۱۴)؛ بنابراین استدلال مسیح این است که اگر تو مرا نیکو خطاب می¬کنی چونکه اعمال ، گفتار و معجزاتم تو را به این نتیجه صحیح رسانده اند و از سوی دیگر فقط خدا نیکوست بنابراین به عنوان خداوند هر چه تو را امر کنم باید بپذیری و بدون چون و چرا انجام دهی زیرا فقط من قادرم تو را به حیات جاودانی هدایت کنم. در اینجا مسیح،احکام و شریعت تورات را به آن شخص ثروتمند گوشزد می کند به این امید که وی اعتراف کند که هرگز نتوانسته است آنها را به طور کامل انجام دهد و از سویی دیگر زندگی مطابق با این احکام هرگز اطمینان نجات و حیات جاودانی را برای وی به ارمغان نیاورده اند. توجه کنید که خبر خوش انجیل همیشه با خبر بد گناه و مرگ ابدی که نتیجه گناه است آغاز می¬شود و برای ورود به ملکوت خدا شخص باید به فقر و ورشکستگی روحانی و گناهکار بودن خود اعتراف کرده و به جای تقلای انسانی برای کسب عدالت شخصی به عدالتی که خدا برای وی در مسیح مهیا ساخته است، با ایمان دست یازد. 18و19 به جز ده فرمان موسی که احکام اصلی خداست در طول قرنها علمای مذهبی یهود صدها فرمان و حکم انسانی را به این احکام اصلی اضافه کرده بودند(این احکام در کتاب تلمود و دیگر کتب مذهبی یهود موجود است و یهودیان ارتدوکس در سراسر دنیا موظف به اجرای آن می باشند). بدین دلیل شخص ثروتمند دراین مورد جویا می¬شود (شخص ثروتمند از مسیح سوال می کند« چه عمل نیکو کنم تا حیات جاودانی یابم؟»). مسیح ده فرمان را به وی یادآوری می¬کند و مخصوصا به فرمانهایی اشاره می¬کند که درک آنها آسان است و به روابط انسانها مربوط می¬شود. توجه کنید که ده فرمان را می¬توان به دو گروه تقسیم کرد؛ گروه اول فرمان های یکم تا چهارم هستند که به رابطه انسان با خدا مربوط می¬شوند و گروه دوم فرمان های پنجم تا دهم هستند که به رابطه انسان ها با یکدیگر مربوط می¬شوند. مسیح در جایی دیگر این دو گروه را در دو حکم اصلی خلاصه می کند و عنوان بزرگترین احکام را به آنها می دهد(متی ۳۶:۲۲-۳۹). با توجه به تفسیر صحیح این فرامین ( به موعظه سر کوه مسیح در متی ۵ مراجعه شود) بدون شک این شخص ثروتمند به دلیل زیر پا گذاشتن این احکام گناهکار بود(رومیان۲۳:۳). 20 این آیه نشان می¬دهد که در سیستم مذهبی که فریسیان بوجود آورده بودند چنان خودفریبی و ریاکاری حاکم بود که این شخص می پنداشت که این احکام را به طور کامل انجام داده است. علت اصلی این است که اصولا مذهبیون دنیا به احکام و شرایع الهی به صورت ظاهری نگاه می کنند و به جنبه درونی و روح شریعت توجه ندارند. به همین دلیل برای مثال هرچند که با چشمان و قلبی پر از زنا و شهوت جنسی به زنان نگاه می¬کنند ولی خود را زناکار نمی دانند ولی خدا از قلب پر از شهوت آنها مطلع است و نزد وی زناکار محسوب می¬شوند.این مذهبیون با خودفریبی و ریاکاری فقط داوری و محکومیتشان را سنگین تر می¬سازد. آن فرد ثروتمند می¬بایست نزد مسیح زانو زده به گناهکار بودن خود اعتراف می¬کرد ولی چنان به مرحله خود فریبی رسیده بود که دیگر امیدی برای نجات وی نبود. 21 مسیح در اینجا، هم به پرسش مرد جوان در رابطه با حیات جاودانی جواب می¬دهد و هم به طور غیر مستقیم گناهکار بودن وی را آشکار می¬سازد. منظور مسیح از کامل شدن این نیست که با فروختن املاک و اهداء آن به فقرا می¬توان به عدالتی کامل که برای ورود به ملکوت خدا ضروری است دست یافت، بلکه یافتن عدالتی است که خدا برای ما مهیا ساخته است و آن عیسی مسیح است که عدالت خدا و در واقع شریعت مجسم و زنده خدا بود. با ایمان به مسیح و پیروی از او، این عدالت کامل مسیح به حساب ما گذاشته می¬شود و با اتکا بر این عدالت کامل و بی عیب و نقص وارد ملکوت آسمان می¬گردیم. عمل فروختن املاک و اهدای آن به نیازمندان صرفا ایمان شخص ثروتمند را به مسیح ثابت می¬کرد و به خودی خود هیچ ارزشی بر آن مترتب نبود؛ با انجام این دستور و حتی با بهترین انگیزه ها نیز هیچ احدی راهی آسمان نمی¬ شود. در این مورد خاص، مسیح قلب این مرد جوان را که اسیر ماده گرایی و ماده پرستی و طمع بود به نمایش می-گذارد. توجه به این نکته بسیار حائز اهمیت است که مسیح از این مرد جوان ثروتمند در خواستی می¬کند که به احتمال قوی از هر یک میلیون نفر یک نفر نیز قادر به انجام آن نیست. این فرمان مسیح همچون انداختن یک سنگ و مانع بسیار بزرگ جلوی پای این شخص برای ورود به ملکوت آسمان بود! این امر ثابت می¬کند که فقط افرادی قادر به پیروی از مسیح هستند و حتی جان خود را نیز در این راه فدا می¬سازند که خدای روح القدس به آنها ذهن و طبیعت تازه عطا کرده است تا ارزش بی نهایت حیات جاودانی و نجات را که با هیچ چیز دیگری در این جهان قابل مقایسه نیست درک کنند. بسیار جالب است که روش بشارت مسیح تا چه اندازه با روش بسیاری از واعظین امروزی متفاوت بود! اگر آن مرد جوان وارد اکثر کلیساهای امروزی می شد بدون شک به عنوان عضو درجه یک کلیسا پذیرفته می شد و حتی این احتمال وجود داشت که بعد ها به درجه شبانی یا اسقفی نیز نائل گردد! 22 متاسفانه مرد جوان، مسیح را که سرچشمه حیات جاودانی است ترک می کند و بدین ترتیب مرگ را بر زندگی ترجیح می¬دهد(یوحنا ۱۶:۳-۲۱). 23 برای کسی که به مادیات و ثروت این دنیا چسبیده است، نجات و حیات جاودانی تقریبا امری محال است. زندگی چنین شخصی نه بر اساس ایمان به چیزهای نادیدنی بلکه بر اساس حس پنج گانه اش و چیزهای دیدنی(مادیات) استوار شده است و چون که خدا را نمی¬توان دید چنین افرادی هرگز از ته دل به خدا ایمان نخواهند آورد. 24 این مَثَلْ به غیر ممکن بودن نجات شخص ماده پرست و دولتمند اشاره می¬کند. اصولا هیچ کس چه غنی و چه فقیر نمی¬تواند وارد ملکوت خدا گردد مگر اینکه روح القدس تولدی دوباره به شخص عطا کرده باشد( یوحنا۲:۳-۸). 25و26 تعجب شاگردان مسیح ناشی از آن بود که طرز تفکر و تعلیم رایج در آن زمان میان یهودیان این بود که افراد ثروتمند مورد برکت خدا هستند و چون می¬توانند صدقه بیشتری بپردازند حتما به بهشت خواهد رفت. در حالی که مسیح این طرز فکر و تعلیم را کاملا رد می¬کند و به طور غیر مستقیم نشان می دهد که نجات انسان فقط و فقط به عمل فیض الهی مربوط است و ثروت، مقام و موقعیت اجتماعی، خانوادگی، فرهنگی و ... در آن دخیل نیست. 27 بر خلاف جوان ثروتمند، رسولان مسیح همه چیز را ترک کرده به دنبال او رفته بودند. 28 «معاد» اشاره به زمان آینده ای است که مسیح ملکوت هزار ساله اش را بر زمین برقرار خواهد کرد(اعمال ۲۱:۳). در اینجا کلمه ای که به «معاد» ترجمه شده است در واقع به یونانی «تولد دوباره» است که به احیاء و تازه شدن همه چیز اشاره دارد که در ملکوت مسیح اتفاق خواهد افتاد و کره زمین نیز احیا خواهد شد. 29 این آیه به معنی این نیست که در این دنیا خداوند به پیروانش، وعده ثروت و موفقیت را داده است بلکه آیه ۲۹ به این معنی است که یک شاگرد مسیح، عضوی از کلیسا یا بدن مسیح است که متشکل از ایمانداران بسیار است که می توانند نقش پدر، مادر، خواهر،برادر و... را ایفا کنند. طبعا خداوند احتیاجات فیزیکی یک ایماندار را فراهم خواهد ساخت(متی ۲۴:۶و۲۵). همچنین به تمامی ایمانداران بر اساس خدمت و وفاداری شان به مسیح در پادشاهی هزار ساله پاداش داده خواهد شد. توجه کنید که به همه ایمانداران چه کوچک و چه بزرگ، چه روحانی و چه جسمانی، والاترین پاداش یعنی حیات جاودان عطا خواهد شد و این نه بخاطر شایستگی، نیکویی یا خدمت آنهاست بلکه صرفاً براساس فیض عیسی مسیح خداوند است. 30 برای تفسیر دقیق این آیه می¬بایست (متی۱:۲۰-۱۶)در نظر گرفته شود. توجه کنید که آیه ۳۰ با کلمهٔ «زیرا» در (متی ۱:۲۰) به آن مرتبط است. اگر آیه ۳۰ بدون توجه به (متی۱:۲۰-۱۶) ملاحظه گردد به برداشتی متفاوت خواهیم رسید زیرا در آن صورت بیشتر تاکید مسیح مقایسه بین مرد جوان ثروتمند ( به عنوان اولین در دنیا) و شاگردان مسیح ( به عنوان آخرین در دنیا) خواهند بود در حالی که با توجه به (متی۱:۲۰-۱۶) مسیح در مورد رسولان مسیح و سایر ایمانداران ملکوت صحبت می¬کند. توجه به این نکته حائز اهمیت است که تا قبل از صعود مسیح رسولان درک صحیحی از زمان برقراری ملکوت مسیح نداشتند. آنها تصور می¬کردند که این پادشاهی به زودی برقرار می¬شود و احتمالا آن گروه بدلیل فداکاری و خدمتشان لزوما می¬بایست جایگاه خاصی در این پادشاهی داشته باشند. ولی مسیح در فصل بیستم متّی برای آنها روشن می¬سازد که قبل از برقراری ملکوت مسیح لازم است که مسیح جان خود را بر روی صلیب قربانی سازد و راه نجات و حیات جاودانی را برای همه مهیا نماید. زیرا بدون صلیب، مرگ و قیام مسیح هیچ احدی شایستگی ورود به این ملکوت را نخواهد ¬یافت. از سوی دیگر وی این نکته را برای رسولان آشکار می¬سازد که بهترین پاداش، همانا نجات و حیات جاودانی است که به همه به طور یکسان و کامل عطا خواهد شد چه رسولانی که از مال و زندگی خود گذشته اند و چه دزد مصلوب شده ای که در لحظه آخر در کنار صلیب مسیح توبه کرد و با عدالت مسیح ونه با شایستگی خود وارد این ملکوت گشت. این حقیقت برای همه ایمانداران صادق است.